src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/show_ads.js">
Pojemność użytkowa naczynia Vu [dm3] wynosi:
Vu = 1,1 · V · q · Δv
gdzie:
V - pojemność instalacji ogrzewania wodnego [m3]
q - gęstość wody instalacyjnej o temperaturze początkowej t1 = 10°C [kg/m3]
Δv - przyrost objętości właściwej wody instalacyjnej przy jej ogrzaniu od temperatury t1 do średniej temperatury obliczeniowej tm [dm3/kg]
tm = 0,5 (tz + tp)
gdzie:
tz – temperatura zasilania instalacji
tp – temperatura powrotu
Na przykład dla tz = 55°C i tp = 45°C, Δv = 0,0118 dm3/kg (tabela w normie).
Pojemność całkowita naczynia Vn [dm3] będzie następująca:
Vn = Vu (pmax + 0,1)/(pmax – p)
gdzie:
Vu – obliczona według wzoru
pmax – maksymalne obliczeniowe ciśnienie w naczyniu w czasie eksploatacji instalacji, przy temperaturze wody t (w instalacji nie zostanie przekroczone ciśnienie robocze) [MPa]
p – ciśnienie wstępne w przestrzeni gazowej naczynia wzbiorczego przeponowego przy temperaturze wody t1 [MPa]
– ciśnienie odpowiada ciśnieniu statycznemu w miejscu podłączenia naczynia.
Producenci naczyń wzbiorczych mają uproszczony sposób na określenie pojemności wodnej (V) małych instalacji centralnego ogrzewania. Służą do tego nomogramy, z których można ją odczytać, zależnie od wydajności cieplnej instalacji i rodzaju zastosowanych grzejników. Orientacyjnie przyjmuje się, że pojemność wodna instalacji to 12 litrów wody na każdy 1 kW mocy źródła ciepła, pod warunkiem że kocioł jest dobrze dobrany.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz