Prawidłowa próba szczelności instalacji c.o.

Jak prawidłowo powinno się zrobić próbę szczelności instalacji centralnego ogrzewania wykonanej z miedzi twardej? Instalacja w dużej części poprowadzona jest w wylewkach. Do jakich wartości ciśnienia powinno się dojść w czasie próby? Do jakich wartości może ono spadać?

Zgodnie z wytycznymi COBRTI Instal próby szczelności instalacji grzewczej przeprowadza się w dwóch etapach.
Pierwszy etap to badanie szczelności na zimno. Na 24 godziny przed próbą instalację powinno się napełnić zimną wodą i odpowietrzyć. Ciśnienie, przy którym przeprowadza się próby, powinno być równe maksymalnemu ciśnieniu roboczemu panującemu w najniższym punkcie instalacji, powiększonemu o 0,2 MPa. Powinno wynosić co najmniej 0,4 MPa. Ciśnienie wytwarza się za pomocą pompy ręcznej tłokowej.
Podczas przeprowadzania prób naczynie wzbiorcze powinno być odłączone. Wynik badania należy uznać za pozytywny, jeśli w ciągu 20 minut manometr nie wykaże spadku ciśnienia oraz nie stwierdzi się przecieków.
Drugi etap to badanie szczelności na ciepło. Wykonuje się go dopiero po pozytywnym przejściu pierwszego etapu. Próbę szczelności na ciepło rozpoczyna się po uruchomieniu źródła ciepła, na przykład kotła. Parametry robocze czynnika grzewczego powinny być maksymalne, lecz nie mogą przekraczać parametrów obliczeniowych.
Przed przystąpieniem do badania budynek powinien być ogrzewany przez co najmniej 72 godziny. Wynik uważa się za pozytywny, jeśli w całej instalacji nie zaobserwuje się przecieków.

Uwaga!  Instalacje układane w wylewce nie powinny mieć łączeń. Każde połączenie jest bowiem źródłem potencjalnych przecieków. Dlatego zwykle wykonuje się je z miękkiej miedzi (w kręgach) lub tworzywa sztucznego, na przykład PEX (w zwojach). Instalacji z rur twardych nie powinno się układać w wylewkach.