wtorek, 9 sierpnia 2011

Ładne, naturalne i niedrogie czyli nawierzchnie żwirowe



Wiele osób rezygnuje z budowy nawierzchni żwirowych w obawie przed ich małą trwałością. Niesłusznie, bo dobrze wykonane są wytrzymałe i nadają się do utwardzania powierzchni gruntu w ogrodzie.

Nawierzchnie żwirowe mają naturalny wygląd i doskonale komponują się z roślinami. Ich wykonanie jest łatwe, a koszty w porównaniu z innymi nawierzchniami – niskie. Można z nich robić ścieżki i place, a nawet podjazdy, po których jeżdżą samochody.


















Ścieżka żwirowa wtopiona w ogród. Uwagę zwracają piękne kamienne krawężniki.
Autor: Jerzy Romanowski
Dobrze wykonana nawierzchnia żwirowa nadaje się do utwardzania placyków wypoczynkowych.
Autor: Mariusz Pasek

Ważny jest materiał
Do budowy nawierzchni żwirowej należy używać kruszyw o ostrych, nieregularnych krawędziach, bo tylko takie będą się dobrze klinowały. Może to być: grys, kliniec, pospółka, tłuczeń i żwir – z wyjątkiem rzecznego, którego ziarna mają zaokrąglone powierzchnie, przez co źle się klinują, nawierzchnia jest mało stabilna i trudno się po niej chodzi. Z tej samej przyczyny nie należy stosować otoczaków.
Grubość nawierzchni zależy od jej przeznaczenia oraz rodzaju gruntu – im większe są przewidywane obciążenia lub mniej przepuszczalny jest grunt, tym większa powinna być grubość. Nawierzchnia żwirowa, po której będą jeździły samochody osobowe, powinna być wykonana z trzech-czterech warstw, nawierzchnia, po której będzie się jedynie chodziło, może mieć dwie lub nawet tylko jedną warstwę. Ważne jest, aby w każdej warstwie znalazło się kruszywo o zróżnicowanej granulacji, dzięki czemu ziarna dobrze się wzajemnie zaklinują. Układając nawierzchnię, należy przestrzegać zasady, że każda kolejna warstwa w głąb ziemi musi mieć większe uziarnienie kruszywa.





Ścieżki z klińca wapiennego nie są zbyt trwałe, dlatego można je budować tylko w tych miejscach, gdzie nie będzie się często chodziło.
Autor: Mariusz Pasek
Nawierzchnie ze żwiru rzecznego są ładną dekoracją i nadają się na przykład do wykańczania brzegów stawu w ogrodzie, lecz bardzo trudno się po nich chodzi.
Autor: Jerzy Romanowski

Żeby ścieżka nie rozmiękała
Jeżeli woda zbiera się w zagłębieniu terenu, przez które będzie przechodziła ścieżka, warto w najniższym punkcie wykopać studzienkę chłonną sięgają położonej niżej warstwy przepuszczalnej i napełnić ją tłuczniem kamiennym.
Jeżeli grunt jest nieprzepuszczalny i zatrzymana na ścieżce woda opadowa nie wsiąka przez dłuższy czas, można pod nawierzchnią – na głębokości około 50 cm – zakopać rurki drenarskie (przy krawędziach lub pod osią drogi) i odprowadzić wodę do rowu melioracyjnego czy stawu.
Jeżeli grunt jest średnio przepuszczalny, co grozi zatrzymywaniem wody po większych opadach, warto zwiększyć najgłębszą, tłuczniową warstwę nawierzchni.

Na koniec – o wadach

Ścieżka żwirowa ma też pewne niedostatki:
- w czasie długotrwałych deszczów i dużych wiosennych roztopów może rozmiękać, pomimo że
została wykonana prawidłowo;
- musi być regularnie konserwowana – w miarę potrzeby należy dosypywać nowego kruszywa, dobrze jest też raz w roku wiosną zwałować ją lub ubić;
- może przerastać chwastami, które trzeba systematycznie usuwać.

Jak zbudować nawierzchnię żwirową
1. Przygotować wykop
Wykop należy zrobić tak, by jego profil poprzeczny był wypukły. Zapewni to odprowadzanie wody deszczowej i zapobiegnie tworzeniu się kolein. Następnie należy starannie ubić dno.





Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

2. Umocnić brzegi
Jeżeli po nawierzchni mają jeździć samochody, jej brzegi należy ograniczyć krawężnikami.
Uwaga! Do umacniania brzegów ścieżek i nawierzchni, które nie będą tak silnie obciążane, wystarczy taśma plastikowa, kamienie, cegła klinkierowa lub podkłady kolejowe.





Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

3. Rozłożyć kruszywo
Każdą kolejną warstwę kruszywa należy spryskiwać wodą i bardzo dokładnie ubijać zagęszczarką wibracyjną (można ją pożyczyć w wypożyczalni sprzętu budowlanego)
od krawędzi drogi ku jej osi. Jako ostatnią warstwę warto rozłożyć miał kamienny.
Uwaga! Od prawidłowego zagęszczenia wszystkich warstw w nawierzchni żwirowej zależy jej trwałość.





Nawierzchnia, po której...
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki
...będą jeździły samochody osobowe.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki






Nawierzchnia, po której...
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki
...będzie się jedynie chodziło.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Jakie wybrać kruszywo?

Kruszywa naturalne:
- pospółka – jest to naturalna mieszanina żwiru i piasku. Cena 1 tony: 9-20 zł;
- żwir – jest to luźna skała o różnorodnym składzie i średnicy ziaren 5-60 mm. Cena 1 tony: 22-37 zł.

Kruszywa łamane:
- grys – powstaje w wyniku rozdrobnienia skał, składa się z ziaren średnicy 5-25 mm. Jest sortowany na frakcje. Cena 1 tony: 35-54 zł;
- kliniec – powstaje w wyniku rozdrobnienia skały, składa się z ziaren średnicy 5-25 mm. Nie jest sortowany na frakcje. Cena: 1 tony 30-50 zł;
- miał kamienny – składa się z ziaren średnicy do 5 mm. Cena 1 tony: 11-45 zł;
- tłuczeń – jest to rozdrobniona skała o średnicy ziaren 25-120 mm. Cena 1 tony: 25-44 zł.





Grys granitowy
Cena 1 tony: 45-54 zł.
Autor: Jerzy Romanowski
Grys bazaltowy
Cena 1 tony: około 55 zł.
Autor: Jerzy Romanowski






Grys melafirowy
Cena 1 tony: 39-44 zł.
Autor: Jerzy Romanowski
Żwir płukany.
Autor: Jerzy Romanowski

Ceny kruszyw zależą od rejonu kraju – im bliżej kopalni, tym są niższe.
My podaliśmy ceny producentów.

Warto wiedzieć, że

- układając nawierzchnię, na każdej kolejnej warstwie kruszywa można rozłożyć warstwę 2-3 cm cementu z piaskiem w proporcjach 1:12 i polać wodą, aby zamulić przestrzenie między ziarnami.
- każda warstwa powinna być zagęszczana tak długo, aż przestanie ustępować pod ciężarem maszyny.
- kruszywa z miękkich skał (dolomit, marmur) oraz pokruszone cegły łatwo niszczeją, tworząc pyły – nie należy ich wykorzystywać na warstwę wierzchnią.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz