Ochrona przed chałasem. Dom

Żyjemy w czasach, w których cisza to artykuł deficytowy. A przecież każdy z nas jest wrażliwy na nadmierny hałas. Nic więc dziwnego, że wciąż poszukujemy sposobu, jak się odizolować od nieprzyjemnych dźwięków. Często decydujemy się na ucieczkę z bloku do własnego domu, na mniej zaludnionym przedmieściu. Aby zakończyło się to sukcesem, ważna jest każda kolejna decyzja – od zakupu odpowiednio położonej działki, przez dobry projekt, przemyślane materiały konstrukcyjne i wykończeniowe, po niehałasujące urządzenia. Pamiętajmy bowiem o tym, że wraz z ograniczeniem hałasu z zewnątrz, wyraźniej słyszy się hałas powstający wewnątrz domu.

DZIAŁKA CZYLI MIEJSCE POD TWÓJ DOM

Wybierając miejsce, w którym ma stanąć twój dom, nigdy nie traktuj niskiej ceny działki jako rekompensatę za hałaśliwe otoczenie. Zastanów się, czy rzeczywiście oswoisz się z hałasem ruchliwej ulicy lub przejeżdżających pociągów.
Jak oglądać okolicę?
- Jeśli szukasz działki w dzielnicy mieszkaniowej, to najlepiej, by była przy niezbyt ruchliwej ulicy.
-  Jeśli zauważyłeś kilka małych warsztatów, to upewnij się w gminie, jaki jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w rejonie upatrzonej działki. Może się bowiem okazać, że dopuszcza on zabudowę mieszkaniowo-usługową lub usługowo-produkcyjną.
- Gdy w okolicy są jeszcze wolne działki, sprawdź, jakie jest ich przeznaczenie. Mogą być bowiem przeznaczone pod inwestycje usługowe lub produkcyjne (na przykład supermarket, warsztat samochodowy, stolarnię, dyskotekę bądź klub nocny). Wiązać się z tym może zwiększenie poziomu hałasu.
- Pamiętaj, że zazwyczaj informacje z agencji nieruchomości są niewystarczające, by ocenić, jak głośno może być na danej działce. Niezbędna jest wizja lokalna, czyli krótki spacer po okolicy. Nie wszystko jednak da się zobaczyć, więc konieczna jest także rozmowa z przyszłymi sąsiadami i wizyta w urzędzie gminy.
- Upewnij się w gminie, jakie są warunki akustyczne panujące w tym rejonie. Możesz skorzystać z istniejących opracowań, wyników pomiarów i map akustycznych sporządzonych dla danego obszaru. Z takiej mapy odczytasz, jaki jest poziom hałasu w okolicy twojej działki. Jeśli takich opracowań nie ma w twojej gminie, pozostają ci bezpośrednie pomiary hałasu i obserwacje w terenie.




Gdzie stanie dom?

Jeśli dom będzie niekorzystnie usytuowany (na przykład przy ruchliwej szosie), późniejsze ratowanie sytuacji - usypywanie wałów ziemnych, sadzenie żywopłotów, montowanie żaluzji w oknach czy wymiana okien na dźwiękoizolacyjne - nie zawsze cię uchroni przed nadmiernym hałasem. Pamiętaj, że ochrona przed hałasem jest trudna i kosztowna.
Wybierając na działce miejsce, gdzie stanie twój dom, uwzględnij odpowiednią odległość od źródeł dźwięku. Dokładnie przeanalizuj, czy są w sąsiedztwie przeszkody, które rozpraszają i osłabiają falę akustyczną. Jeśli ich nie ma, a źródło hałasu jest zbyt blisko, zawsze ryzykujesz. Nie licz na to, że można przyzwyczaić się do huku startującego samolotu lub do dzwonienia szklanych naczyń w kredensie zsynchronizowanego z rozkładem jazdy PKP.
Odległość od torów kolejowych powinna wynosić co najmniej 400 m. Jeśli w terenie są przeszkody ograniczające swobodną emisję dźwięku - dużo zieleni, budynki - można przyjąć minimalną odległość 200 m. Podobnie przy ruchu tramwajowym - zwłaszcza gdy tory są wbudowane bezpośrednio w jezdnię i wypełnione płytami betonowymi.

Marzysz o działce nad wodą? Pamiętaj o tym, że powierzchnia wody wzmacnia wszystkie dźwięki, nawet te dochodzące z przeciwległego brzegu.		Znaczny wpływ na poziom hałasu ma sposób zabudowania ulicy. Jeśli wąska ulica jest obudowana domami w sposób ciągły i domy te mają dwie lub trzy kondygnacje (jest to wysokość przeciętnego domu), jeśli poziom hałasu wzrośnie o kilka decybeli.		Wiele zależy także od rodzaju nawierzchni ulicy, przy której ma stanąć dom. Optymalne warunki zapewnia asfalt. Mniej korzystna jest jednolita nawierzchnia betonowa. Najgłośniejsze są bruk i kostka betonowa. Poziom hałasu wzrasta o kilka decybeli, ale odczuwa się to jedynie wtedy, gdy samochody jadą z prędkością powyżej 60 km/godz. Tak więc na uliczkach osiedlowych nie powinno to mieć znaczenia.

Poziom hałasu wokół domu zależy również od usytuowania domu względem źródeł hałasu

Budynek na zboczu obok ruchliwej ulicy. Źle. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Dobrze. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki		Dobrze. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Strefa między ruchliwą ulicą a wysokimi blokami to bardzo niekorzystna lokalizacja ze względów akustycznych.		Nawet jeśli działkę dzieli od ulicy pas zieleni, warunki akustyczne poprawi pełne ogrodzenie. Osłoni nie tylko przed spojrzeniami przechodniów, ale stworzy cień akustuczny w ogrodzie.

Jaki poziom hałasu jest dopuszczalny?

Wartość dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku zarówno dla pory dziennej, jak i nocnej określa Rozporządzenie ministra ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa z dnia 13 maja 1998 (Dz. U. nr 66, poz. 436).




Minimalna odległość od ruchliwej szosy

W przybliżeniu możesz ją obliczyć, dzieląc przez 10 liczbę pojazdów przejeżdżających w ciągu godziny. Zatem jeśli w ciągu godziny drogą przejeżdża średnio 500 pojazdów, odległość od niej powinna wynosić co najmniej 50 m, jeśli 3000 – powinno to być 300 m.
Tak obliczona odległość nie uwzględnia jednak wpływu innych czynników: niekorzystnego kierunku wiatru czy dużej wilgotności powietrza. Uwzględniając je, należałoby te odległości pomnożyć przez współczynnik 1,5.     DOBRY PROJEKT
Prawo budowlane wymaga, aby w projekcie określać parametry akustyczne dla obiektu.

Oto przykład zabudowy tworzącej strefę ciszy w dużym mieście. Zaokrąglone ściany domów rozpraszają dźwięki dobiegające z otoczenia. Efekt ten wspomaga łukowo zakrzywiona uliczka osiedlowa.		Naturalnymi „reflektorami”, mogącymi skupiać dźwięk i niepozwalającymi mu się rozproszyć, są sufity łukowe – kopuły, kolebki – i półokrągłe nisze w ścianach. Zdarza się, że to, co cenimy za estetykę i funkcjonalność, bywa niekorzystne akustycznie.		Bryła tego domu i jego usytuowanie względem ulicy są przemyślane akustycznie: Wykusz daje cień akustyczny położonej za nim części domu, taras osłonięty jest od ulicy dachem.

Wszystkie występy na elewacji rozpraszają dźwięki, chroniąc przed hałasem znajdujące się za nimi pomieszczenia. Na pozostałej powierzchni fasady powstaje strefa ciszy – cień akustyczny.		Aby uniknąć wzmacniania dźwięku przez dużą powierzchnię dachów domów szeregowych, kolejne segmenty są przesunięte względem siebie. Dzięki temu ich dachy nie stykają się ze sobą.		Dach stanowi powierzchnię rezonansową wzmacniającą dźwięki i wibracje powstające wewnątrz budynku, a także hałasy zewnętrzne. Im większa jest powierzchnia dachu, tym wzmocnienie może być bardziej uciążliwe. „Miękki” zielony dach pozwala temu zapobiec.

Kształt domu
Zwracaj uwagę na całą bryłę domu, czyli nie tylko na kształt elewacji, ale również na dach i wszystkie elementy dodatkowe. Elewacja zróżnicowana geometrycznie może rozproszyć falę dźwiękową. Funkcję tę znakomicie spełniają wszelkiego rodzaju wykusze. Podobną rolę mogą odgrywać tarasy czy przesunięte względem siebie kondygnacje.

Balustrada tarasu pełniąca funkcję ekranu akustycznego. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Układ pomieszczeń

Pamiętaj, aby od najbardziej narażonej na hałas strony budynku znalazły się klatka schodowa i pomieszczenia gospodarcze, ewentualnie kuchnia. Natomiast sypialnie, salon, pokoje dzieci, gościnne i wypoczynkowe powinny być zaprojektowane po stronie cienia akustycznego.
Na uzyskanie odpowiednich warunków akustycznych ma także wpływ właściwe rozplanowanie pomieszczeń, unikanie niekorzystnego sąsiedztwa pomieszczeń o zróżnicowanym poziomie hałasu i różnorodnych wymaganiach. Takim niekorzystnym z punktu widzenia akustycznego sąsiedztwem w domu kilkupokoleniowym bądź w szeregówce jest przyleganie pokoi sypialnych jednego mieszkania do pomieszczeń sanitarnych drugiego mieszkania.

Różne poziomy podłogi w tym samym pomieszczeniu również bywają przyczyną przykrych niespodzianek akustycznych.		Pokój otwarty na dwie kondygnacje jest na pewno reprezentacyjną częścią domu, ale nikt nie zaprzeczy, że głośne rozmowy czy grający telewizor są uciążliwe dla tych, którzy chcą się odizolować w swoich pokojach na piętrze.		"Rozwojowy" - dom poprawnie zaprojektowany pod względem akustycznym. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

"Rozwojowy". Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

SŁOWNICZEK

Izolacyjność akustyczna przegrody to zdolność do ograniczania przez przegrodę (ścianę bądź strop) rozchodzenia się dźwięku.

Izolacyjność od dźwięków powietrznych to ograniczanie rozchodzenia się hałasów pochodzących z rozmów, radia, telewizora – czyli rozchodzących się w powietrzu.

Izolacyjność od dźwięków uderzeniowych to ograniczanie rozchodzenia się odgłosów kroków, uderzeń, stukania czy toczenia wózka.

Parametry określające izolacyjność akustyczną przegród to zgodnie z obowiązującą normą:
R_A1, R_A2 – wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej ścian, okien i drzwi od dźwięków powietrznych – określa, ile decybeli musi wytłumić przegroda. Im wyższy, tym lepiej.
L_{n, w} – wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej stropów od dźwięków uderzeniowych – określa, ile decybeli może przeniknąć przez przegrodę. Im niższy, tym lepiej. Wielu producentów materiałów budowlanych i wykończeniowych (zwłaszcza okien i drzwi) wciąż posługuje się parametrem ze starej, nieobowiązującej już normy – wskaźnikiem izolacyjności R_w.
AKUSTYKA ŚCIAN
Skuteczność akustyczna ścian zależy w dużym stopniu od ich ciężaru i grubości. Im są cięższe i grubsze, tym lepiej pochłaniają dźwięki.
Ściany zewnętrzne
Masywne trójwarstwowe i jednowarstwowe ściany zewnętrzne murowane z silikatów, ceramiki i betonu komórkowego mają dobrą izolacyjność akustyczną. W ścianach dwuwarstwowych warstwa muru ma mniejszą grubość, a zatem mniejszą masę. Izolacja termiczna – styropian lub lamelowa wełna mineralna przyklejona do powierzchni ściany od zewnątrz i przykryta tynkiem cienkowarstwowym – zwykle tworzy układ rezonansowy i pogarsza izolacyjność akustyczną ściany.
Pamiętaj, że nie każdy materiał będący dobrym izolatorem termicznym poprawia izolacyjność akustyczną ściany.
Korzystny wpływ na właściwości akustyczne ściany masywnej mają okładziny wewnętrzne mocowane na odrębnym szkielecie, na przykład płyty gipsowo-kartonowe, jeśli przestrzeń pomiędzy licem ściany a płytami jest wypełniona wełną szklaną lub mineralną. Te same płyty przyklejone do ściany „na placki” mogą wywołać zjawisko niekorzystne akustycznie – powstanie między nimi a ścianą pudło rezonansowe wzmacniające dźwięki.
Tak naprawdę izolacyjność akustyczna ściany zewnętrznej zależy przede wszystkim od tego, jak dużą jej powierzchnię zajmują okna. Ich izolacyjność akustyczna bywa zazwyczaj od kilku do kilkunastu decybeli mniejsza niż izolacyjność muru.

Masywne trójwarstwowe ściany zewnętrzne...		...chronią wnętrze domu...		...przed hałasem z zewnątrz.

Jak wyciszyć ścianę

Pojedynczą i zbyt cienką ścianę można wyciszyć od dźwięków powietrznych specjalnym ekranem. Poprawi to izolacyjność akustyczną ściany o kilkanaście decybeli. Ekranem może być wełna mineralna lub szklana na ruszcie osłoniętym płytami gipsowo-kartonowymi. Niestety, ekran niewiele pomoże, jeśli dominuje boczne przenoszenie dźwięków, czyli gdy dźwięki przenoszą się na sąsiednie ściany i stropy.

Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Okna
Pamiętaj,  że jednakowo oszklone okna o podobnej budowie, czyli należące do tego samego systemu, lecz wykonane przez różnych producentów mogą się znacznieróżnić izolacyjnością akustyczną. Ważne jest zatem, abyś kupując okna, wybierał te, które mają Certyfikat Zgodności z aprobatą techniczną potwierdzający uzyskiwane parametry – także akustyczne.
Izolacyjność akustyczna obecnie produkowanych okien oszklonych standardową szybą zespoloną wyrażona wskaźnikiem R_A2 mieści się w przedziale 25-32 dB.

Nawiewnik a izolacyjność okna
To, o ile nawiewnik pogorszy izolacyjność okna, zależy nie tylko od rodzaju nawiewnika, ale także od izolacyjności okna. Im większa izolacyjność okna, tym większy wpływ na jej obniżenie na nawiewnik. Na przykład w oknie o powierzchni 5 m² i izolacyjności akustycznej 32 dB zamontowanie zwykłego nawiewnika powoduje obniżenie izolacyjności okna o 4 dB, natomiast zamontowanie nawiewnika austycznego - jedynie o 1-2 dB. Obniżenie hałasu o 3 dB nasze ucho odbiera jako zmniejszenie go o połowę!

Okno z nawiewnikiem.

Kiedy okno ma lepszą izolacyjność akustyczną?

- Jeśli jest oszklone warstwowymi szybami laminowanymi folią lub szybami klejonymi, a przestrzeń między szybami wypełnia gaz ciężki (na przykład SF₆).

Szyby zespolone dobrze izolują akustycznie, jeśli mają tafle szklane różnej grubości (jedna z nich może być ze szkła klejonego), a przestrzeń między nimi wypełnioną gazem ciężkim. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Ściany działowe

Wymagania nie są zbyt wysokie i mogą być spełnione przez większość powszechnie budowanych ścian, na przykład ściany murowane grubości 12 cm (standard podstawowy) lub ścianki szkieletowe (zarówno drewniane, jak i stalowe) grubości 12,5 cm wypełnione wełną mineralną (standard podwyższony). Dobrze, jeśli ściany oddzielające pomieszczenia sanitarne uzyskują lepszą izolacyjność akustyczną. Wymóg ten nie zawsze jest respektowany – zdarza się, że wszystkie ściany działowe mają tę samą grubość.
Zgodnie z normą ściana działowa pełna (bez drzwi) w budynku jednorodzinnym powinna mieć izolacyjność akustyczną – wyrażoną wskaźnikiem R’_A1 – co najmniej 30 dB w standardzie podstawowym i 40 dB w standardzie podwyższonym. Ściana oddzielająca łazienkę od pokoju powinna mieć większą izolacyjność akustyczną – 35 dB (standard podstawowy) i 45 dB (standard podwyższony), gdyż dźwięk dochodzący z łazienki, zwłaszcza wieczorem, bywa szczególnie dokuczliwy.

Ściana działowa spełniająca wymagania podwyższonego standardu akustycznego. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Jak łączyć ściany szkieletowe. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Izolacyjność akustyczna dobrych drzwi wewnętrznych wynosi 35-38 dB.

Domy szeregowe i bliźniacze

Lekka konstrukcja niskiej zabudowy szeregowej czy bliźniczej często nie zapewnia nawet takiego standardu akustycznego, jaki mają mieszkańcy wielkokondygnacyjnych domów o grubych i masywnych ścianach. Aby uzyskać skuteczną izolację akustyczną między sąsiednimi segmentami, trzeba wykonać między nimi dylatację. W praktyce oznacza to, że sąsiadujące domy mają własne ściany. Między nimi jest szczelina szerokości 3-5 cm, od fundamentów aż po kalenicę dachu, wypełnioną wełną mineralną albo szklaną bądź granulatem celulozowym, albo pusta.

Między segmentami nie ma izolacji akustycznej. Dźwięki od sąsiadów bez problemu przenikają przez wspólna ścianę. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki		Szczelina dylatacyjna ogranicza przenikanie dźwieków do sąsiedniego segmentu. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Dobrze izolowana ściana między segmentami tłumi dźwięki nawet o 60 dB, co oznacza w praktyce radykalne odcięcie się od hałasów i stuków dochodzących z sąsiednich segmentów.
Podwójne ściany z betonu komórkowego lub cegły ze szczelina powietrzną, w któych każda warstwa muru ma grubość około 25 cm, mają wystarczającą izolacyjność. Bardzo ważne jest, aby taką ścianę murować starannie, ponieważ nawet najmniejsze kawałki zaschniętej zaprawy czy inne drobne zanieczyszczenia pogorszą skutecznośc dylatacji.
Wymagana wartość wskaźnika izolacyjności akustycznej ściany R'_A1 między budynkami bliźniaczymi i szeregowymi to 52-55 dB.

Sąsiadujące domy mają własne ściany boczne oddzielone szczeliną dylatacyjną. Na poziomie stropu szczelina wypełniona jest styropianem, dzięki temu podczas betonowania stropu nie dostał się do niej beton. Aby zapewnić wysoki standard akustyczny, ściany z betonu komórkowego mają grubośc 37 cm.		Szczelinę dylatacyjną między segmentami przesłania się elastyczną listwą lub wypełnia elastyczną taśmą.

Pomiary hałasu

Jeśli w twoim domu jest zbyt głośno, bo w okolicy powstał warsztat samochodowy, hurtownia czy mała fabryczka, możesz swój problem zgłosić w sanepidzie. Aby sprawdzić, czy rzeczywiście dopuszczalny poziom hałasu został przekroczony, trzeba zrobić odpowiednie pomiary w twoim domu. Jeśli wyniki pomiarów potwierdzą twoją skargę, wówczas możesz domagać się usunięcia bądź wyciszenia źródła hałasu.
Pomiary hałasu komunikacyjnego wykonują laboratoria Wojewódzkich Inspektoratów Ochrony Środowiska. CICHE STROPY
Duży wpływ na to, że słyszysz hałas dochodzący z innych pomieszczeń, ma strop - jego rodzaj oraz warstwy ułożonej na nim podłogi.
Dobry strop powinien tłumić dźwięki uderzeniowe. Norma określa, że stropy w budynkach jednorodzinnych wolno stojących powinny charakteryzować się wskaźnikiem izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych L’_n,w nie większym niż 63 dB (standard podstawowy) i 53 dB (standard podwyższony). Jeśli pomieszczenia są połączone wewnętrzną klatką schodową, wówczas nie stawia się wymagań co do izolacyjności akustycznej stropu na dźwięki powietrzne. Często zdarza się, że stropy nie mają wystarczającej izolacji akustycznej, słyszymy więc kroki, szuranie i uderzenia. Hałas możemy wytłumić przez ułożenie pod posadzką warstwy izolacji termicznej, która zarazem jest izolacją akustyczną. Materiał izolacyjny powinien być elastyczy i mieć odpowiednią wytrzymałość na ściskanie. Innym sposobem jest wykonanie tak zwanej podłogi pływającej, czyli podłogi oddzielonej od wszystkich elementów konstrukcyjnych.

Zainwestuj w sąsiada

Jeśli nie chcesz słyszeć, co dzieje się w pokoju piętro wyżej, koniecznie zadbaj o dobrą izolację akustyczną stropu. Pamiętaj, że dźwięki powietrzne tłumi strop o dużej masie, a przed dźwiękami uderzeniowymi ochroni cię odpowiednio zrobiona podłoga. Jeśli przeszkadza ci hałas dobiegający od sąsiada z dołu, niestety – albo to zaakceptujesz, albo namówisz sąsiada na wyciszenie stropu od jego strony.

Domy szeregowe i bliźniacze
Nawet jeśli w domach szeregowych lub bliźniaczych ściany sąsiadujących budynków są zdylatowane, to należy zrobić izolację akustyczną stropu, niezależnie, czy chcemy uzyskać standard podstawowy, czy podwyższony, bo tylko wtedy z sąsiednich domów nie będą przenikać dźwięki uderzeniowe.
Dla domów bliźniaczych i szeregowych nie ma normowych wymagań co do izolacyjności akustycznej stropu na dźwięki powietrzne, ale aby się dobrze mieszkało, strop powinien tłumić co najmniej 47 dB. Wskaźnik izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych powinien być nie większy niż 53 dB.

Stropy żelbetowe

Najbardziej skuteczna jest na nich podłoga pływająca. Elastyczny materiał izolacyjny należy umieścić między posadzką a konstrukcją stropu i ścian. Zapobiegnie to przenoszeniu się dźwięków z posadzki na konstrukcję ściany, a przez nią do sąsiednich pomieszczeń. Taką izolację można zrobić z miękkich płyt pilśniowych (grubość około 2,5 cm) lub styropianu elastycznego (3 cm).

Strop żelbetowy z podłogą pływającą. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Stropy drewniane wyciszone wełną
Konstrukcja stropu drewnianego jest lżejsza niż stropu żelbetowego, ma więc on słabszą izolacyjność akustyczną. Można temu zaradzić, np. wyciszyć go wełną mineralną.

Strop z przekładkami z filcu lub gumy. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Strop o podwójnej konstrukcji. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

PRZEMYŚLANE URZĄDZENIE WNĘTRZA
Każde urządzenie techniczne w domu wytwarza hałas. Niektóre dźwięki traktujemy jak normalne odgłosy domowe, na przykład pracujący wentylator, lodówkę, zmywarkę czy pralkę. Dobrze dobrane materiały wykończeniowe i odpowiednia aranżacja wnętrz mogą okazać się naszym sprzymierzeńcem w walce z domowym hałasem.

Duże, gładkie i twarde płaszczyzny nie pozwalają dźwiękowi rozproszyć się we wnętrzu. Dzieje się tak, gdy podłogi wyłożone są terakotą czy kamieniem, a duże płaszczyzny ścian wykończone są bardzo gładkim tynkiem – zwłaszcza w przestronnym, oszczędnie umeblowanym wnętrzu.		Miękkie fotele i kanapy, grube zasłony, wykładzina dywanowa i książki, a także makaty i kilimy to elementy pochłaniające dźwięk.

Parawanowa ścianka działowa chroni przed rozchodzeniem się dźwięków po otwartej przestrzeni domu.		Jeśli chcesz odizolować sypialnię od reszty mieszkania, na całej długości ściany usytuuj obszerną szafę.

Chroń sie przed hałasem z instalacji
- Rury instalacji wodnej umieszczone przy ścianie działowej możesz obłożyć materiałem izolacyjnym, na przykład płytą gipsowo-kartonową. Zmniejszysz w ten sposób szum płynącej wody. Uciążliwe odgłosy z rur - jeśli nie są spowodowane niesprawną instalacją - możesz wyciszyć przekładkami z gumy lub filcu, które zapobiegną przekazywaniu drgań z rur na ściany lub strop. Przekładki trzeba umieścić bezpośrednio między rurą a ścianą lub stropem.
- Zaizoluj przejścia przewodów instalacyjnych przez stropy i ściany - uszczelnij je kitem trwale plastycznym lub wełną mineralną.
- Urządzenia głośno pracujące - pralką, zmywarke, lodówkę - umieść na gumowych matach lub innych wyciszających podkładkach.
- Hydrofor, rekuperator i jednostkę centralną odkurzacza centralnego zawsze instaluj z dala od sypialni i pokoi dziennych, najlepiej w pomieszczeniach dobrze odizolowanych od reszty domu, z dobrze izolowanymi drzwiami.
- Gdy zdecydujesz się na wentylację mechaniczną, dopilnuj, aby połączenia między wentylatorem a przewodami, którymi płynie powietrze, było wykonane za pomocą elastycznych kroćców, Pamiętaj, że zbyt krótki przepływ powietrza będziesz słyszał jako ciągły szum instalacji. Konieczne jest więc umieszczanie na przewodach tłumików instalacyjnych.
- Jeśli do wentylacji pomieszczenia doprowadzasz powietrze z zewnątrz, pamiętaj, że najgorszym rozwiązaniem jest prosty, niczym nietłumiony nawiew. Kanał wentylacyjny o skomplikowanym kształcie, wyłożony dodatkowo materiałem tłumiącym dźwięk, nie przewodzi hałasu.   OCHRONA OD ZEWNĄTRZ
Hałasy docierające z pobliskiej ulicy oraz przenikające od sąsiadów często zakłócają poczucie intymności we własnym domu. Odbierają także przyjemność korzystania z ogrodu i tarasu, który traktuje się jako naturalne przedłużenie pokoju dziennego.

Drzewa, krzewy, a nawet delikatne rośliny płożące w dużym stopniu tłumią hałas z zewnątrz.		Ekran akustyczny pozwala ograniczyć emisję hałasu do środowiska. Tym skuteczniej chroni nas przed hałasem, im jest ustawiony bliżej źródła hałasu. Wysokość ekranu powinna być tak dobrana, aby tworzyła strefę cienia akustycznego dla znajdującego się za nim domu.

Barierę przeciwdźwiękową stanowią żywopłoty, ogrodzenia, wysokie ściany lub wzniesienia porośnięte roślinnością.		Pamiętaj, że zimą rośliny nie mają liści.

W ogrodzie można zainstalować małą fontannę lub wodospad – szum wody działa relaksująco.		Na bardzo wąskich działkach w zabudowie szeregowej oddziel się od sąsiada drewnianym parawanem i bujną zielenią, która dobrze tłumi dźwięki.

Rolety i okiennice chronią wnętrze przed hałasem tylko wówczas, gdy szczelnie zasłaniają okno.		Lecz w dzień, gdy hałas bywa dokuczliwy, zazwyczaj nie chcemy pozbawiać się dziennego światła.

Autorzy zdjęć: Mariusz Bykowski, Michał Glinicki, Katarzyna Golańska-Hojnowska, Hanna Jankowska, KAMAL, Magdalena Kosińska, Paweł Wład Kowalski, Leszek Krasowski, Bożena i Władysław Lemm, Tomasz Myśluk, Grzegorz Otwinowski, Andrzej T. Papliński, Małgorzata i Mariusz Paskowie, Zygmunt Stępiński, Andrzej Szandomirski, Ewa Trusewicz, Tomasz Trusewicz, Zbysław Wilamowski, Anna Wrońska, Krzysztof Zasuwik.