środa, 3 sierpnia 2011

Podłoga na gruncie czy nad gruntem? Problem z wyborem



W domach niepodpiwniczonych podłoga parteru może być wykonana na dwa sposoby: bezpośrednio na gruncie lub jako strop z przestrzenią wentylowaną. Które rozwiązanie będzie najlepsze w naszym domu? Które jest łatwiejsze do wykonania?

Podłoga na gruncie

W większości przypadków to najtańsze, najprostsze i najłatwiejsze rozwiązanie. Aby poprawnie wykonać taką podłogę, należy jednak przestrzegać kilku zasad:
- dobrze zagęścić warstwy podsypki z piasku, żwiru lub pospółki,
- właściwie pielęgnować beton w trakcie wiązania,
- wykonać szczelną izolację przeciwwilgociową i połączyć ją z poziomą izolacją ścian fundamentowych,
- dokładnie ocieplić podłogę i ściany fundamentowe,
-  nie zmniejszać grubości warstw ustalonych w projekcie.

Nie wymaga obliczeń konstrukcyjnych. Tak wykonana podłoga  przenosi obciążenia bezpośrednio na grunt (nie obciąża ław fundamentowych), dlatego nie trzeba wykonywać żadnych obliczeń nośności jej konstrukcji. Bez problemów można ją wykonać na podstawie rysunku zawartego w projekcie budowlanym. W miejscach, gdzie na podłogę działają większe obciążenia,  na przykład od kół samochodu w garażu, jest to rozwiązanie wręcz niezastąpione. Trzeba jedynie zwiększyć grubość płyty betonowej i ją zazbroić. W podłodze na gruncie można też samodzielnie wprowadzać pewne zmiany, na przykład zwiększyć grubość warstwy termoizolacyjnej lub dostosować grubość warstw piasku do projektowanego poziomu podłogi parteru.

Chroni dom przed chłodem. Grunt pod podłogą nawet w największe mrozy ma dodatnią temperaturę. Dlatego podłoga może mieć cieńszą warstwę izolacji termicznej niż strop z przestrzenią wentylowaną. Z tego samego powodu nie trzeba ocieplać przewodów instalacji kanalizacyjnych i wodociągowych, biegnących w gruncie pod podłogą - nie zamarzną, nawet jeśli temperatura na zewnątrz budynku spadnie znacznie poniżej zera.
Jeżeli garaż jest oddzielony od części mieszkalnej ścianą z izolacją termiczną, to w garażu można zrezygnować z ocieplenia podłogi, nawet jeśli ma on być dogrzewany.

Może być wykonana z różnych materiałów. Jako ocieplenie podłogi na gruncie, oprócz typowych materiałów termoizolacyjnych (styropianu, wełny mineralnej), można stosować inne o dobrych właściwościach izolacyjnych, na przykład keramzyt. Izolację przeciwwilgociową można wykonać z papy lub folii paroizolacyjnej. Powierzchnię podłogi można wykończyć deskami, parkietem, mozaiką, panelami, wykładziną dywanową, winylową, płytkami ceramicznymi czy kamiennymi.

Ma jedynie drobne wady. Pewną niedogodnością przy wykonywaniu instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych może się okazać, to, że prace należy prowadzić dwuetapowo: do poziomu „0” przed ułożeniem betonowej płyty podłogi i powyżej poziomu „0” po zakończeniu stanu surowego domu.
Trzeba też pamiętać, że po wykonaniu podłogi na gruncie wszelkie remonty instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej biegnącej pod nią są bardzo kosztowne. Wiążą się bowiem z rozkuwaniem posadzki i warstw podłogi. Jedynym sposobem zabezpieczenia się przed tym jest prawidłowe ułożenie przewodów i odpowiednia eksploatacja instalacji.

Kiedy jej nie stosować. W zasadzie tylko w jednym wypadku wykonanie podłogi na gruncie może nie być najlepszym rozwiązaniem. Gdy z powodu wysokiego poziomu wody gruntowej lub dużego spadku terenu podłoga musi być wyniesiona ponad poziom gruntu (1-1,5 m), koszt materiału wypełniającego oraz jego transportu i zagęszczenia może sprawić, że okaże się ona nieopłacalna.

Podłoga na gruncie.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Podłoga nad gruntem

To strop nad przestrzenią wentylowaną, taki jak nad parterem czy piętrem. Takie rozwiązanie stosuje się rzadziej niż podłogę na gruncie, ale są sytuacje, kiedy jest ono niezastąpione. Dzieje się tak, gdy:
- dom ma być posadowiony na terenie o dużym spadku,
- poziom wody gruntowej jest wysoki,
- dom będzie budowany na terenach zalewowych, czyli blisko rzeki.
Często strop nad przestrzenią wentylowaną wykonuje się tylko w części domu (na przykład od strony niżej położonego terenu), a w drugiej podłogę na gruncie lub piwnicę.

Niepotrzebna podsypka. Podstawową zaletą stropu nad przestrzenią wentylowaną jest to, że przestrzeni pomiędzy gruntem a podłogą nie trzeba niczym wypełniać. Eliminuje się w ten sposób możliwość nierównomiernego lub nadmiernego osiadania płyty parteru wywołanego niewłaściwym zagęszczeniem podsypki. Trzeba tylko pamiętać o wykonaniu otworów wentylacyjnych w ścianach fundamentowych, aby umożliwić wentylację przestrzeni podpodłogowej.

Niewielkie fundamenty. Większość domów jednorodzinnych ma tak duże i mocne fundamenty, że można by było na nich wznieść kilkupiętrowy blok mieszkalny. Stosując podłogę nad przestrzenią wentylowaną, można zaoszczędzić na materiałach i zamiast ściany fundamentowej wykonać rząd betonowych słupów na wspólnej ławie, połączonych belkami, czyli oczepem. Na oczepie można oprzeć dowolny strop: żelbetowy, stalowy lub drewniany. Taki fundament jest często wykonywany w budynkach letniskowych o lekkiej konstrukcji (na przykład szkieletu drewnianego), ale nie ma żadnych przeciwwskazań w stosowaniu go w domach murowanych. Mniejsza powierzchnia fundamentów gwarantuje, że podciągną one mniej wilgoci z gruntu. Są również godne polecenia w wypadku budowy domu na terenach zalewowych: nawet gdy poziom wody sięgnie powyżej podłogi, to osuszenie takiego budynku będzie nieporównywalnie szybsze i tańsze niż budynku z podłogą na gruncie.

Wygoda z instalacjami. Konstrukcja stropu nad przestrzenią wentylowaną bardzo ułatwia prowadzenie instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych, zwłaszcza gdy decyzja o ich ostatecznym przebiegu zostaje podjęta już po wykonaniu stanu surowego budynku. Ewentualne przeróbki są w tej sytuacji mniej kosztowne niż w wypadku podłogi na gruncie, gdyż dzięki przestrzeni wentylowanej jest zapewniony łatwy dostęp do przewodów instalacji. Jest to też ważne zwłaszcza w razie awarii. Koszty jej usunięcia ograniczają się wtedy zazwyczaj do robót hydraulicznych, a zawilgocenie warstw konstrukcyjnych i podłogowych jest zwykle minimalne.

Uwaga! Nie wolno zapomnieć o ociepleniu rur ułożonych w przestrzeni wentylowanej. Trzeba to zrobić bardzo starannie, aby ochronić je przed zamarznięciem. Dobrym zabezpieczeniem jest specjalny kabel grzejny, który włącza się automatycznie, gdy temperatura rury spadnie poniżej 3°C.

Można stosować prefabrykaty. Ten rodzaj konstrukcji - w przeciwieństwie do podłogi na gruncie - pozwala na wykorzystanie elementów prefabrykowanych: płyt stropowych, belek żelbetowych, pustaków betonowych, belek stalowych, drewnianych, sklejki, płyt drewnopochodnych itp. Gdy się je stosuje, prace można  prowadzić także zimą. Zmniejsza się również ilość robót mokrych, co przyspiesza wysychanie budynku, a co za tym idzie - moment oddania go do użytku.

Niewielkie wady. Strop nad przestrzenią wentylowaną powinien zaprojektować fachowiec. Ciężar takiej konstrukcji jest przenoszony przez fundamenty na grunt pod ławami. Jeśli ma on słabą nośność, może się okazać, że trzeba wykonać szersze ławy lub zastosować dodatkowe podpory stropu. Zazwyczaj czas wykonywania stropu nad przestrzenią wentylowaną jest dłuższy niż podłogi na gruncie.

Strop nad przestrzenią wentylowaną.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz