Ile można odliczyć
W ramach ulgi remontowej można odliczyć od podatku 19% wydatków poniesionych na remont oraz modernizację domu lub mieszkania. Jednak suma odliczeń w latach 2000-2002 nie może przekroczyć:
- na remont mieszkania – 3850 zł (odpowiada to wydaniu 20 263,16 zł),
- na remont domu (wraz z wpłatami na wyodrębniony fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej lub spółdzielni mieszkaniowej) – 4620 zł (odpowiada to kwocie wydatków równej 24 315,79 zł),
- jeśli wyczerpaliśmy podane wyżej limity, a jednocześnie remontujemy lub modernizujemy instalację gazową – możemy dodatkowo odliczyć maksymalnie 770 zł (co odpowiada wydatkom w kwocie 4052,63 zł).
Jeżeli zatem za remont domu zapłacimy – łącznie w roku 2000, 2001 i 2002 – więcej niż 24 315,79 zł (lub 28 368,42 zł w wypadku dodatkowego remontu instalacji gazowej), nadwyżka ponad tę kwotę nie będzie już objęta ulgą.
Uwaga! Każdemu podatnikowi przysługuje tylko jeden limit odliczeń, bez względu na to, czy remontuje jeden dom, czy dwa, jedno czy więcej mieszkań. Jeśli ktoś ma i remontuje dom i mieszkanie – korzysta z jednego (wyższego) limitu.
Niestety, małżeństwu też przysługuje tylko jeden limit, nawet jeśli małżonkowie mieszkają osobno i mają rozdzielność majątkową. Jedynie małżonkowie będący w separacji mają prawo do dwóch odrębnych limitów ulgi (jednak trzeba je odpowiednio pomniejszyć, jeśli korzystali z ulgi przed orzeczeniem separacji).
Prawo do odliczeń nabywa się dopiero w tym roku, w którym wydatki ponoszone od początku 2000 r. przekroczą kwotę 462 zł, ale wydatki odliczamy w tym roku, w którym je ponieśliśmy.
Przykład. Pani Kowalska wydała w 2000 r. 400 zł na kupno farb do malowania ścian. W ramach ulgi remontowej nie mogła nic odliczyć od podatku za 2000 r., ale powinna jednak zachować rachunki za farby. Wystarczy bowiem, że w 2001 r. wyda na remont 62 zł, a nabędzie prawo do skorzystania z tej ulgi. Będzie mogła odliczyć od podatku 19% kwoty wydanej w 2001 r. (pieniędzy wydatkowanych wcześniej niestety nie odzyska).
Jeśli dochody podatnika (a więc także płacony przez niego podatek) są na tyle niskie, że nie dają możliwości dokonania wszystkich odliczeń w danym roku, to nadwyżka ulgi może być odliczona w następnych latach.
Przykład. Pan Kowalski wydał w 2000 r. na remont 12 000 zł, co uprawniało go do odliczenia od podatku kwoty 2280 zł. Jego podatek za 2000 r. (po odliczeniu składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, które trzeba odliczyć w pierwszej kolejności) wyniósł 1800 zł. Różnicę, czyli 480 zł (2280 – 1800), będzie mógł odpisać od podatku za 2001 r. lub nawet za lata następne, jeśli znów kwota podatku będzie za niska do pełnego odliczenia ulgi.
Kto może odliczać
Z ulgi remontowej może korzystać każdy, kto poniesie wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe związane z remontem lub modernizacją domu lub mieszkania. Warunkiem skorzystania z ulgi jest posiadanie tytułu prawnego do remontowanego domu, mieszkania lub ich części. Może to być akt własności, decyzja o przydziale mieszkania spółdzielczego, umowa najmu lub użyczenia.
Odliczeń mogą więc dokonywać nie tylko właściciele domów i mieszkań, ale także najemcy, lokatorzy mieszkań spółdzielczych oraz osoby korzystające na zasadach użyczenia lub najmu z domu rodziców lub dziadków, jeśli mają spisane stosowne umowy.
Członkowie wspólnot mieszkaniowych i spółdzielni mieszkaniowych mogą odliczać nie tylko wydatki związane z remontem użytkowanych przez nich lokali, ale również wydatki na remont części wspólnych budynku (wpłaty na wyodrębniony fundusz remontowy) – oczywiście w ramach jednego limitu.
Co można odliczyć
Do wydatków na remont zalicza się nie tylko koszt materiałów i urządzeń, ale także usług związanych z: wykonaniem projektów, ekspertyz i opinii, wykonawstwem robót czy transportem materiałów, a nawet koszt wynajęcia sprzętu budowlanego.
Wymienione wydatki można odliczyć w ramach ulgi, jeżeli były poniesione w związku z robotami określonymi w trzech załącznikach do rozporządzenia ministra gospodarki przestrzennej i budownictwa z 21 grudnia 1996 r. (zakres robót objętych ulgą podajemy na następnej stronie).
Uwaga! Nie można uwzględniać w uldze remontowej wydatków na zakup narzędzi, na przykład pędzli czy wierteł. Nie można też odliczyć wydatków na wyposażenie domu w meble, sprzęt gospodarstwa domowego, zainstalowanie telefonu i anteny satelitarnej. Nie wchodzą w rachubę również wydatki na remont niemieszkalnych części domu (wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej), ogrodzenia wokół domu, wolno stojącego garażu, dojścia do drzwi lub podjazdu dla samochodu.
Jak udokumentować wydatki
Wydatki na remont – jeśli mają być odliczone – muszą być udokumentowane fakturami wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług (VAT), nie korzystających ze zwolnienia od tego podatku. Faktury powinny być wystawione na nazwisko osoby korzystającej z ulgi podatkowej (jeśli małżonkowie rozliczają się wspólnie, to nie ma znaczenia, na które z nich będzie wystawiona faktura). Dowodem wpłat na wyodrębniony fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej lub spółdzielni mieszkaniowej mogą być książeczki opłat za mieszkanie oraz wykaz poszczególnych składników opłat lub zaświadczenia wydane przez zarządcę budynku potwierdzające wniesienie opłat.
Wszystkie faktury i dowody wpłat oraz inne dokumenty (pozwolenie na budowę, dokument potwierdzający prawo do lokalu) trzeba przechowywać przez 5 lat, licząc od końca roku, w którym złożono zeznanie roczne uwzględniające odliczenie.
Podstawa prawna:- art. 27a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.)
- rozporządzenie ministra gospodarki przestrzennej i budownictwa z 21 grudnia 1996 r. (Dz. U. nr 156, poz. 788)
Wykaz „ulgowych” robót remontowych
1. W budynku mieszkalnym:
a) remont lub modernizacja przyłączy, ich elementów lub wykonanie nowych przyłączy:
– wodociągowych (też hydroforni),
– kanalizacyjnych (też bezodpływowych zbiorników ścieków, urządzeń do oczyszczania ścieków),
– sieci cieplnej (węzłów cieplnych, kotłowni),
– elektrycznych;
b) wykonanie nowego przyłącza do sieci gazowej;
c) remont i modernizacja fundamentów (łącznie z izolacjami):
– wzmocnienie fundamentów lub ich zabezpieczenie,
– założenie izolacji przeciwwodnych, przeciwwilgociowych, cieplnych,
– osuszanie fundamentów;
d) remont lub modernizacja elementów konstrukcyjnych (lub ich części):
– stropów,
– ścian nośnych i zewnętrznych,
– dachu (i pokrycia),
– docieplenia stropów i stropodachów,
– kanałów spalinowych i wentylacyjnych,
– pozostałych elementów, na przykład słupów, podciągów, schodów, zadaszeń, balkonów, loggii, izolacji przeciwwodnych, dźwiękochłonnych;
e) remont lub modernizacja elewacji budynku:
– tynków i okładzin zewnętrznych,
– malowanie elewacji,
– docieplenie ścian budynku,
– obróbki blacharskie i odwodnienie budynku;
f) wbudowanie nowych, wymiana lub remont okien oraz drzwi zewnętrznych;
g) przebudowa układu funkcjonalnego budynku:
– sanitariatów i kuchni,
– wind osobowych,
– wjazdów, podjazdów (oraz zabezpieczenie i wykonanie innych elementów przystosowujących obiekt dla osób niepełnosprawnych);
h) remont, modernizacja, wymiana lub wykonanie nowych instalacji (w tym rozprowadzenie ich po budynku oraz montaż trwale umocowanego wyposażenia, armatury i urządzeń):
– sanitarnych,
– elektrycznych, odgromowych i uziemienia,
– klimatyzacyjnych i wentylacyjnych,
– przyzywowych (domofony) i alarmowych,
– przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych;
i) wykonanie nowych instalacji gazowych;
j) remont części wspólnej budynku (ciągów komunikacyjnych, piwnic, strychów, zsypów, magazynów, pralni, suszarni).
2. W mieszkaniu:
a) remont, modernizacja lub wykonanie nowych:
– ścianek działowych, sufitów, tynków i okładzin wewnętrznych,
– podłóg i posadzek,
– okien, świetlików i drzwi,
– powłok malarskich i tapet,
– elementów kowalsko-ślusarskich,
– izolacji przeciwwodnych, przeciwwilgociowych, dźwiękochłonnych i cieplnych,
– pawlaczy, trwale umiejscowionych szaf wnękowych, obudów wanien, zlewozmywaków, grzejników;
b) remont, modernizacja, wymiana lub wykonanie nowych instalacji (rozprowadzenie ich po lokalu oraz montaż trwale umocowanej armatury i urządzeń):
– sanitarnych,
– elektrycznych,
– klimatyzacyjnych i wentylacyjnych,
– przyzywowych (domofony) i alarmowych,
– grzewczych,
– przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych.
3. Związanych z remontem instalacji gazowej:
a) w budynku mieszkalnym:
– wymiana lub remont części wspólnej instalacji gazowej (przyłącza, poziomy i piony),
– przemieszczenie głównego kurka gazowego na zewnątrz budynku,
– zastąpienie miejscowych gazowych grzejników ciepłej wody instalacją centralnej ciepłej wody,
– zainstalowanie urządzeń lub systemów służących poprawie bezpieczeństwa użytkowników gazu,
– założenie indywidualnych gazomierzy,
– wykonanie instalacji gazu płynnego;
b) w lokalu mieszkalnym:
– remont i wymiana urządzeń gazowych i instalacji służącej do rozprowadzania gazu do urządzeń,
– zainstalowanie, naprawa i wymiana urządzeń eksplozymetrycznych oraz czujników tlenku węgla,
– zainstalowanie gazomierza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz