src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/show_ads.js">
Oczywiście jest drewno o jeszcze lepszych parametrach technicznych, na przykład z modrzewia, daglezji, dębu, jesionu, buku czy akacji, ale wysoka cena tego surowca praktycznie wyklucza jego zastosowanie w konstrukcjach domów jednorodzinnych. Jednak polskie normy dopuszczają użycie w budownictwie również drewna o nieco gorszych właściwościach, na przykład jodłowego, topolowego lub olchowego.
Drewno z topoli jest miękkie i lekkie, ale dość łupliwe. Ma stosunkowo niewielką wytrzymałość i trwałość, ale za to jest łatwe w obróbce i dobrze przyjmuje impregnaty, farby i lakiery. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że w konstrukcjach dachowych drewna topolowego zużywa się nawet do 30% więcej niż sosnowego. Wynika to głównie z konieczności stosowania większych przekrojów elementów, ponieważ wytrzymałość na zginanie czy ściskanie tych materiałów jest różna. Dlatego przed wykonaniem więźby trzeba poprosić konstruktora o ponowne przeliczenie konstrukcji pod kątem zastosowania drewna topolowego.
Elementy na więźbę dachową muszą być czterostronnie strugane, dobrze zaimpregnowane (np. przez pięciokrotne malowanie preparatem Fobos 2M) i wysuszone (wilgotność 13-18%).
W celu jeszcze lepszej ochrony – szczególnie przed ogniem – wskazane jest sfazowanie krawędzi. Zabiegi te w znacznym stopniu zwiększają trwałość konstrukcji wykonanych z drewna topolowego, podobnie jak zapewnienie stałego przewiewu i staranna ochrona przed wodą opadową.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz