Dlaczego płytki? Płytki dobre na wszystko

Płytki ceramiczne zdobywają dzisiaj wciąż nowe miejsca w naszych domach. Czemu zawdzięczamy ich rosnącą popularność?

Wydaje się, że współczesne materiały wykończeniowe stanowią dla płytek ceramicznych prawdziwą konkurencję. A mimo to płytki ceramiczne nie wychodzą z mody.

Prawie same zalety
Są materiałem naturalnym. Do produkcji płytek ceramicznych używa się pochodzących z ziemi surowców (glin), które są wypalane w bardzo wysokiej temperaturze. Jako materiał zużyty nie niszczą środowiska.

Nie są toksyczne i nie alergizują. Wszelkie, nawet minimalne ilości substancji toksycznych, jakie mogły zawierać surowce, zostały uwolnione w trakcie ich wypalania. Proces wypalania eliminuje również substancje alergizujące, dlatego płytki są bezpieczne dla alergików.

Są obojętne biologicznie. Wypalanie w wysokiej temperaturze powoduje również, że na płytkach nie gromadzą się drobnoustroje i grzyby, tak jak na przykład na kamieniu czy drewnie. Dlatego tak często używa się płytek do wykończenia wnętrz laboratoriów i szpitali.

Są odporne na działanie wody i wilgoci. Pod wpływem wilgoci płytki nie zmieniają swoich właściwości i wyglądu. Odporność na działanie wody pozwala na używanie płytek w miejscach narażonych na wilgoć, czyli w łazienkach, kuchniach, a także budować z nich niecki basenów i brodziki.

Nietoksyczne i niealergizujące płytki ceramiczne zastępują wykładziny i dywany. Autor: ROCA CERAMICA		Płytki ceramiczne sprawdzają się jako wykończenie ścian i podłóg w strefach mokrych w łazience. Autor: CERAMIKA TUBĄDZIN

Są odporne na plamienie i łatwe do czyszczenia. Dzięki pokrywającej płytki warstwie szkliwa do ich powierzchni nie przywiera brud i tłuszcz. Szkliwo chroni je również przed działaniem środków chemicznych. Płytki czyści się łatwo, dzięki czemu można je stosować w miejscach narażonych na szczególne zabrudzenia. Nie zatrzymują również kurzu i brudu w przeciwieństwie na przykład do wykładzin. To doskonałe wykończenie w domach, gdzie są małe dzieci i zwierzęta.

Są trwałe i łatwe w konserwacji. Jeśli odpowiednio dobierzemy je pod względem właściwości i funkcji, możemy mieć wykończenie podłogi czy ściany nawet na kilkadziesiąt lat. Dobrze położona okładzina z płytek nie wymaga remontu.

Są odporne na ścieranie. Duża twardość płytek powoduje, że możemy po nich swobodnie przesuwać meble, nie szkodzą im obcasy butów czy uderzenia ostrych przedmiotów. Można je stosować w miejscach domu intensywnie użytkowanych.

Są odporne na zginanie. Właściwość ta pozwala stosować je w miejscach, gdzie będą duże obciążenia, na przykład w garażu.

Są bezpieczne na co dzień i w razie pożaru. Płytki ceramiczne są materiałem niepalnym i nie przenoszą ognia – w razie pożaru nie są więc dodatkowym źródłem rozprzestrzeniania ognia. Dzięki temu można wyłożyć nimi podłogę w kotłowni czy wokół kominka.

Łatwość utrzymania w czystości powoduje, że płytki są chętnie stosowane w kuchni. Autor: OPOCZNO		Ognioodporność i niepalność płytek ceramiczych pozwala na stosowanie ich w pomieszczeniach narażonych na działanie otwartego ognia. Autor: NATUCER

Mają trwały kolor. Żaden z czynników atmosferycznych nie zmienia barwy powierzchni płytek. Dzięki temu możemy używać ich w miejscach narażonych na silne działanie słońca – na przykład na tarasach, schodach i na elewacjach.

Mogą być prawdziwą ozdobą naszych domów. Różnorodne możliwości zdobienia płytek sprawiają, że możemy wybierać płytki w niezliczonych kolorach i wzorach.

Nieliczne wady

Są kruche. Ta właściwość płytek powoduje, że są materiałem niezupełnie odpornym na uderzenia bardzo ciężkich i twardych przedmiotów. Kruchość płytek powoduje również, że nieodpowiednio ułożone (na źle przygotowanym podłożu lub bez zachowania dylatacji) mogą pękać.

Nie są materiałem elastycznym. Ta cecha jest źródłem ich ograniczeń w użytkowaniu. Ponieważ nie można ich dowolnie formować, na przykład wyginać, trudno je ułożyć na powierzchniach niepłaskich.
           
Są trudniejsze w montażu. Ułożenie posadzki z płytek ceramicznych jest trudniejsze, bardziej pracochłonne i wymaga większej fachowości niż na przykład posadzek z wykładzin czy paneli. Wymagają bardzo dobrze przygotowanego podłoża – musi być ono suche i równe.

Rodzaje płytek ceramicznych
Terakota – to płytki kamionkowe pokryte szkliwem, które nadaje im powierzchnię błyszczącą, matową lub półmatową. Rzadziej spotykana jest terakota nieszkliwiona – może być matowa albo polerowana. Kamionka jest tworzywem mocno spieczonym, dlatego terakota ma dużą wytrzymałość, niską nasiąkliwość, jest kwaso-i ługoodporna. Terakota jest bardziej krucha od gresów i klinkieru, a zatem mniej odporna na uderzenia. Najczęściej używana jako płytka podłogowa.

Glazura – to płytki fajansowe o średniej wytrzymałości i niskiej nasiąkliwości.
Przeznaczone są do układania na ścianę. Glazura jest cieńsza od terakoty i bardziej krucha. Jest odporna na działanie środków chemicznych domowego użytku i pęknięcia włoskowate szkliwa. Jest odporna na wysokie temperatury, ale nie na mróz.

Cotto – płytki wykonane z czystej gliny pochodzącej z rejonów Morza Śródziemnego i Ameryki Środkowej, formowane ręcznie. Mają wysoką wytrzymałość mechaniczną. Są grubsze niż inne płytki (grubość 1,5-2,5 cm). Dzięki kolorystyce – ciepłym odcieniom czerwieni, brązu, pomarańczowego – i fakturze – nierównym brzegom, powierzchni pełnej spękań , zarysowań i nierówności – pasują do wnętrz rustykalnych.
             
Gres nieszkliwiony (techniczny) – płytki wykonane z drobno zmielonego kwarcu, skaleni, kaolinu. Ich twardość jest zbliżona do twardości granitu, co zapewnia im dużą odporność na ścieranie. Jednorodna struktura sprawia, że nawet gdy są starte lub obtłuczone, nie zmieniają barwy i struktury. Mają nasiąkliwość przeważnie poniżej 0,5%, są odporne na działanie kwasów i zasad. Jednak na powierzchni płytek są minimalne chropowatości, które powodują zatrzymywanie się na nich brudu i „czernienie” powierzchni. Równocześnie gres techniczny ma małe możliwości absorbcyjne i dlatego nie wsiąkają weń środki plamiące. Minusem gresu technicznego jest ograniczona kolorystyka i mały wybór faktur.
Odmianą gresu technicznego może być gres polerowany. Ma on niższą odporność na plamienie, ponieważ w czasie polerowania pory płytek się otwierają. Intensywnie użytkowany gres polerowany może ulec zmatowieniu.

Gres porcelanowy – dzisiaj najbardziej popularny z gresów. Jest bardzo mocno sprasowany, przez co ma bardzo małą porowatość i tym samym małą nasiąkliwość. Ten rodzaj gresu daje możliwości znacznie bogatszej niż gres techniczny kolorystyki i faktur: płytki zdobione są różnego rodzaju masami, solami, barwnikami mineralnymi. Gres porcelanowy może być szkliwiony. Płytka z gresu porcelanowego przygotowana do szkliwienia ma większą niż gres nieszkliwiony porowatość, co ułatwia jej połączenie z warstwą szkliwa. Jest bardziej odporny na złamania niż tradycyjna terakota. Gres szkliwiony może być dodatkowo szlifowany lub polerowany.

Klinkier – płytki z naturalnej, mocno spieczonej gliny. Klinkier jest najtwardszym z materiałów ceramicznych, dlatego jest mało ścieralny i mało nasiąkliwy. Jest odporny na mróz. Tradycyjne kolory klinkieru to różne odcienie czerwieni (od pomarańczowego do brązu). Jeśli jest szkliwiony, może mieć dowolny kolor.