Zanim zamieszkasz w domu z betonu komórkowego. Prace wykończeniowe.

W ścianach z betonu komórkowego łatwo wiercić otwory i żłobić bruzdy, dlatego prace wykończeniowe są łatwiejsze i trwają krócej niż w innych technologiach. Jednak podobnie jak w wielu innych pracach kluczem do sukcesu jest używanie odpowiednich materiałów i narzędzi.

Instalacja elektryczna

Prowadzenie instalacji elektrycznych w ścianach z betonu komórkowego jest proste i mało pracochłonne. Nie trzeba używać wiertarki udarowej, młotka, dłuta czy przecinaka, wystarczy jedynie ręczny rylec - bruzdownica - i odpowiednie wiertło.

Aby wyżłobić rowki pod kable elektryczne, najpierw wyznaczamy ich położenie. Zgodnie z zasadą kable powinny być rozprowadzane po liniach poziomych i pionowych. Zatem poziomnicą wyznaczamy pion i nabijamy na ścianę deskę – prowadnicę dla bruzdownicy. Autor: Krzysztof Zasuwik		Bruzdownicą wycinamy w ścianie rowek. Powinien on mieć odpowiednią głębokość, aby ułożony w nim kabel nie wystawał poza lico ściany. Jeśli ściany wymurowane są z bloczków z betonu komórkowego odmiany 400, zazwyczaj wystarczą dwa-trzy pociągnięcia po ścianie, aby bruzda miała odpowiednią głębokość. Autor: Krzysztof Zasuwik

Tam, gdzie będzie osadzana puszka elektryczna, wycinamy głębszy, okrągły otwór. Najłatwiej to zrobić za pomocą wiertła z płaską końcówką, o średnicy dobranej do średnicy puszki. Autor: Krzysztof Zasuwik		Samo układanie instalacji w tak przygotowanych ścianach jest bardzo wygodne. Kable do podłoża „przyłapuje się” gipsem co 30-50 cm. Autor: Krzysztof Zasuwik

Wypełnianie ubytków
Przed tynkowaniem należy wypełnić wszystkie większe ubytki, na przykład po utrąconych narożnikach bloczków. W ścianach jednowarstwowych warto do tego używać specjalnej zaprawy naprawczej, która ma takie same parametry cieplne jak bloczki.

Do suchej mieszanki dolewamy wody, tak aby uzyskać zaprawę o plastycznej konsystencji. Zaprawę należy zużyć w ciągu 30 minut, dlatego najlepiej przygotowywać ją małymi porcjami. Autor: Krzysztof Zasuwik		Naprawiane miejsce zwilżamy wodą i wypełniamy przygotowaną zaprawą. Nakładamy ją szpachelką, starannie wypełniając szczeliny i... Autor: Krzysztof Zasuwik		... wygładzając powierzchnię ściany. Autor: Krzysztof Zasuwik

Tynki

Do wykonywania tynków zewnętrznych i wewnętrznych zaleca się stosowanie gotowych zapraw tynkarskich. My używaliśmy tynku uniwersalnego, przeznaczonego do wykańczania ścian murowanych. Można go układać na elewacji, pod warunkiem że cokół ma przynajmniej 30 cm wysokości.

Przed nakładaniem tynku ściany należy odpowiednio przygotować. Wewnątrz maluje się je środkiem gruntującym, który zmniejsza, a przede wszystkim wyrównuje chłonność podłoża. Na zewnątrz powierzchnię ściany zmywa się wodą. Dobrze nawilżone podłoże nie odciągnie wody z zaprawy tynkarskiej, dzięki czemu będzie mogła odpowiednio związać i nabrać wytrzymałości. Autor: Krzysztof Zasuwik		Wszystkie krawędzie wokół otworów okiennych i drzwiowych, a także naroża ścian i filarów trzeba zabezpieczyć przed uszkodzeniem. W tym celu układa się na nich narożniki tynkarskie, mocując je na zaprawę tynkarską lub szybko wiążącą zaprawę montażową. Autor: Krzysztof Zasuwik

Podczas montażu narożników trzeba sprawdzać ich położenie poziomnicą i korygować, aby zachować piony i nie wysunąć ich z płaszczyzny ściany. Autor: Krzysztof Zasuwik		Po ustawieniu narożnika za pomocą pacy przeciska się zaprawę przez jego perforację. Dzięki temu będzie on sztywno osadzony i nie będzie się przesuwał podczas ściągania nadmiaru zaprawy tynkarskiej w trakcie jej układania. Autor: Krzysztof Zasuwik

Tynk, który wybraliśmy do tynkowania ściany, nie wymaga dodatkowego wzmacniania siatką z włókna szklanego lub polipropylenowego. Jednak miejsca na elewacji, które są szczególnie narażone na powstanie rys, czyli przy narożach otworów, i tak wzmacniamy. Pasy siatki o szerokości przynajmniej 20 cm i długości nie mniejszej niż 30 cm naklejamy pod kątem 45° do poziomu, zatapiając je w warstwie tynku. Autor: Krzysztof Zasuwik		Następnie osadzamy pionowo listwy prowadzące, które ułatwią uzyskanie płaskiej powierzchni tynku. W tynkach zewnętrznych należy stosować profile ocynkowane lub ze stali nierdzewnej. Umieszczamy je na ścianie w rozstawie nieco mniejszym niż długość łaty i wykorzystujemy jako prowadnice łaty, którą ściągamy i wyrównujemy tynk. Autor: Krzysztof Zasuwik

Tynk nakładamy na ścianę od dołu, ręcznie za pomocą pacy ze stali nierdzewnej, choć można go nanieść także mechanicznie. Minimalna grubość tynku zewnętrznego powinna wynosić 1,5 cm, a wewnętrznego – 1 cm. Autor: Krzysztof Zasuwik		Po częściowym związaniu tynku – mniej więcej po godzinie – ścianę wyrównujemy aluminiową łatą trapezową, ściągając nadmiar zaprawy po metalowych prowadnicach: narożnikach i listwach prowadzących. Autor: Krzysztof Zasuwik		Zanim zaczniemy tynkowanie glifów, czyli wnęk okiennych, powinniśmy wcześniej osadzić okna. Jeśli okien jeszcze nie mamy, a rozpoczęliśmy układanie tynków wewnętrznych, to z tynkowaniem wnęk należy się wstrzymać i zrobić to dopiero po montażu okien. Aby nie zniszczyć ramy okiennej, okno trzeba starannie osłonić folią. Autor: Krzysztof Zasuwik

Po przeschnięciu tynków skrapia się je wodą i zaciera nierówności pacą z gąbką. Zacieranie nie w pełni związanego tynku pozwala uzyskać odpowiednią fakturę. Autor: Krzysztof Zasuwik		Wewnątrz ostatnią czynnością jest wygładzenie tynku specjalną pacą metalową – żyletką. Autor: Krzysztof Zasuwik

Mocowanie do ścian
Mocowanie elementów wyposażenia wymaga stosowania specjalnych kołków, kotew lub dybli przeznaczonych do betonu komórkowego. Sposób mocowania, średnica, długość i liczba kołków zależą od ciężaru mocowanego wyposażenia i charakteru pracy zamocowania (wyciąganie, zginanie, docisk). Do wiercenia otworów w murze z betonu komórkowego należy używać wiertarki bez udaru. Przy osadzaniu kołków i kotew należy przestrzegać minimalnych odległości od naroży i krawędzi muru oraz między sąsiadującymi kołkami czy kotwami. Odległości te zależą od rodzaju używanych kołków lub kotew, ich średnicy i długości.

W naszej aranżacji na ścianie wieszaliśmy grzejnik i używaliśmy kołków typu TUR wykonanych z poliamidu. Autor: Krzysztof Zasuwik		W takie kołki wkręca się śruby z gwintem metrycznym. Autor: Krzysztof Zasuwik

Rady fachowca (Tomasz Rybarczyk, doradca techniczny w firmie YTONG)

Nie wykuwaj zbyt głębokich bruzd. Wycinając większe bruzdy lub pozostawiając podczas murowania ścian wnęki w murze, na przykład pod piony kanalizacyjne, zwracaj szczególną uwagę, aby nie naruszyć stateczności ścian, i to zarówno konstrukcyjnych, jak i działowych. Jeśli robisz bruzdę pionową, to pamiętaj, że w ścianie grubości 11,5 cm nie powinna ona być głębsza niż 1 cm, a w grubszych ścianach - 3 cm. Jeżeli bruzda będzie pozioma, wówczas musi być płytsza, na przykład w ścianie grubości 24 cm może mieć do 2,5 cm - jeśli jest krótsza niż 1,25 m; bądź 1,5 cm - gdy jej długość przekracza 1,25 m.

Nie tynkuj zbyt wcześnie elewacji. Tynki zewnętrzne zaleca się układać nie wcześniej niż pół roku po pokryciu domu dachem. Zanim zaczniesz wykańczanie elewacji, powinny być już wykonane i wyschnięte tynki wewnętrzne oraz betonowe podkłady.

Nie tynkuj, jeśli jest zbyt zimno lub za ciepło. Tynki najlepiej układaj w temperaturze +15-20°C. W zbyt niskiej temperaturze (poniżej 5°C) zaprawa tynkarska przestaje wiązać, mróz powoduje nieodwracalne w skutkach szkody - tynk się łuszczy. Nie da się go uratować i będziesz musiał go zbić i ułożyć nowy. Jeżeli na elewację świeci słońce, to w czasie tynkowania ocieniaj ją specjalnymi siatkami i zwilżaj wodą w czasie wiązania tynku.

Do tynków zewnętrznych używaj jedynie profili ocynkowanych lub ze stali nierdzewnej. Pod wpływem temperatury profile aluminiowe zmieniają swoje wymiary, a tynk wokół nich będzie się kruszył.

Przed przystąpieniem do nakładania tynku ustal linie podziału. Wykorzystaj do tego krawędzie okien, rur spustowych, gzymsów.

Na jednej płaszczyźnie staraj się układać tynk pochodzący z jednego zarobu. Pozwoli ci to uniknąć ewentualnych różnic w odcieniach koloru. Jeżeli nie da się pokryć całej płaszczyzny tynkiem z jednej partii, pomaluj gotową elewację farbą egalizującą.